Zo’n 50 Brandpunters nam zondag 6 april jl. na de dienst de moeite zich te laten
bijpraten over de procedure die loopt rond het aantrekken van een nieuwe predikant na
het vertrek van ds. Anne Walsma naar de Fontein- en Emmaüskerk. Sterker nog, zij
konden invloed uitoefenen op het later door een nog aan te stellen Profiel Commissie te
produceren profiel voor zo’n nieuwe voorganger. Na goedkeuring van de OWR wordt
daarmee uiteindelijk later dit jaar een Benoemings Commissie geïnstrueerd en aan het
werk gezet.
Predikant ds. Berthe van Soest opende de bijeenkomst. Vragen die wat haar betreft
beantwoord dienen te worden zijn: Wat maakt het Brandpunt uniek, wat is haar ziel?
“Vandaag leveren we input voor een nieuwe predikant. Dat doen we straks in groepjes
aan de hand van deelthema’s: gemeenschap, gerechtigheid, diaconie, vieringen,
geloofsopvoeding enzovoort. We verzamelen wat we te bieden hebben als
gemeenschap en wat we willen vragen van de nieuwe predikant. Ik start met het
overkoepelende, met wat Het Brandpunt uniek maakt. Ik doe dat als nieuweling, als
iemand die hier nog maar net is”, aldus Berthe die vervolgde met: “Ik probeer het
duidelijk te maken met een ervaring. Op Aswoensdag ging voor het eerst voor en hield
de overweging. De tekst waarover het ging was gekozen door de katholieke collega.
Het waren woorden van een heilige, Franciscus van Sales. Het fragment was bijna
mystiek, het had iets heel intiems, over de omgang met God en ons hart. Het was
heilzaam om als protestant uit deze katholieke spiritualiteit te kunnen putten. Dit grote
goed heeft Het Brandpunt de nieuwe predikant te bieden.
Maar dat was niet het enige. Ik ben gewend dat ik als protestante voorganger de
voortgang van de dienst in mijn eentje draag. Ik voel me dan vaak alleen. Maar hier met
Aswoensdag was dat heel anders. Alles werkte samen: de cantorij, de mensen in de
kerk, de liederen, de katholieke pastor die de as maakte met water en gezegende olie,
het askruisje dat we elkaar gaven. We deden het samen. Ik was er een onderdeel van.
Het voelde alsof de viering daardoor opgetild werd.
Dat het zo kon gaan in die viering, komt denk ik door de creativiteit en de muzikaliteit
die hier volop is, en door de professionele katholieke input. De protestantse,
democratische organisatie van onderop speelt er ook een rol in. Er is veel overleg via
apps, mails en in real life. Er zijn evaluaties en soms kritiek. Het is vast niet altijd
makkelijk en het is veel. Maar al dat overleg houdt de kwaliteit hoog. En op die manier
worden de vieringen, en al het andere wat er in Het Brandpunt gebeurt, gedragen door
veel mensen.
Dat is de ziel van het Brandpunt, katholieken en protestanten die samen een
gemeenschap vormen: een oecumenisch hart. Een gemeenschap met katholieke en
protestantse leden, vrienden en betrokkenen, en met een katholieke en een
protestantse pastor. Dat is uniek. Iedereen trekt zich terug op eigen terrein. Wij bieden
levende oecumene. En we dragen die gemeenschap met z’n allen.
Het Brandpunt met dit oecumenische hart is ook weerloos en bedreigd. Het katholieke
deel is formeel niet meer verbonden aan de katholieke kerk. We moeten dat dus zelf
beschermen en behoeden, zorgdragen voor continuïteit.
De verschillende spiritualiteiten kunnen inhoudelijk nog meer verkend en verdiept
worden. Er zit meer in, denk ik. Ook is de oecumene uit te breiden met contacten buiten
onze gemeenschap: met joden, moslims, hindoes.
Als je straks in je groepje zit, en input gaat leveren over gerechtigheid, diaconie,
vieringen of gemeenschap denk dan ook hieraan: “Hoe behoeden we de oecumenische
ziel van Het Brandpunt?”, zo besloot zij haar bijdrage.
Daarna was het tijd voor de voorzitter van de OWR Dominique de Boer die kort inging
op de procedure die in dit soort gevallen dient te worden gevolgd. Ook de AK PG HAN
(Algemene Kerkenraad Protestantse Gemeente Hoogland/Amersfoort-Noord) heeft
hierin een niet onbelangrijk rol. Ter verduidelijking liet hij weten waar we ons nu in het
proces bevinden, wat we willen bereiken en wat gaan we doen.
“Wat typeert Het Brandpunt. Wat is er inhoudelijk nodig voor een duurzame toekomst.
En wat gaan we daarvoor aan de nieuwe predikant vragen”. De OWR schiet in met een
viertal thema’s die o.l.v. een OWR-lid en een commissielid door de aanwezigen in vier
hoeken van de kerkzaal konden worden bekeken en van aanvullend commentaar
konden worden voorzien. Die thema’s waren tekstueel nader uitgewerkt op flipovers.
De aanwezigen diende zich af te vragen hoe we te werk gaan, wat men herkende, wat
men wilde toevoegen en wat ervan af kon. Als gezegd de geleverde input dient als
basis voor de profielschets voor de nieuw te benoemen predikant.
Tenslotte kwam ds. Martin Snaterse -die de OWR begeleid in dit proces- in geweer voor
zeg maar de dagsluiting. Hij had zijn oor te luisteren gelegd en concludeerde:
Gemeenschap & pastoraat
Vraag: correspondeert ‘wat we vragen’ met ‘wat we bieden’?
Ook dit speerpunt dat zo intern gericht lijkt, leent zich goed voor een blik naar buiten:
met wie wil je in de buurt gemeenschap bouwen.
We vragen (te) veel: durf keuzes te maken.
Diaconie en gerechtigheid
Maak dit speerpunt ook in de vieringen zichtbaar.
Ga mee doen met wat er in de samenleving al speelt. Doe dat op de wijze van Iona:
begin met doen, kijk waar het je brengt, evalueer dat en bouw het stapsgewijs uit.
Liturgie
Blijven vernieuwen met een open blik naar beide tradities.
Geloven en spiritualiteit
Pas op voor de actiemodus: stilte, verdiepen.
We vragen: een uitdagende houding om ontmoeting en geloofsgesprek te blijven
voeren.
Algemeen: bij alle aandachtspunten kwam de vraag op naar (aandacht voor) jongeren.
“Ik hoorde ook een ander register: focus op jonge generatie kan ook verdoezelen. Hoe
dan ook met hen moeten we zeker in gesprek. Maar accepteer dat we een
verouderende gemeenschap zijn en zie daar ook de mooie kanten van.”
Ds. Martin Snaterse gaf een toelichting over hoe dit proces nu verder gaat. Hij
benadrukte er voor te waken niet te veel op het bordje van de kandidaat dominee te
leggen en ons zeker af te vragen wat we zelf kunnen doen. Vergeet daarbij de kinderen
niet. Durf daarom ook om te denken.
Als slot wees hij er op dat de flipover-vellen voorlopig nog even in de kerkzaal blijven
hangen, zodat mensen die afgelopen zondagmiddag niet aanwezig konden zijn alsnog
hun commentaar kunnen bijschrijven of doorstrepen.
Het lag niet alleen aan de krentenbollen, men vond het een waardevolle bijeenkomst.
Klik hier voor de 4 statements van de OWR die als basis diende voor deze bijeenkomst.